Με αφετηρία την προσωπική θεραπευτική εμπειρία της αλλά και τη ματιά με την οποία η Λώρα Ντετιβίλ προσεγγίζει και κατανοεί το έργο του Γουίνικοτ, η συνομιλία η οποία καταγράφεται σε αυτό το τομίδιο επιχειρεί να αναδείξει την καινοτόμο αλλά και τη νεωτερική διάσταση της συμβολής του μεγάλου βρετανού ψυχαναλυτή και παιδιάτρου, ο οποίος δεν έπαψε μέχρι το τέλος της ζωής του να αναζητά, να αναθεωρεί και να τολμά μέσα σε ένα πνεύμα απόλυτου σεβασμού και πίστης στον άνθρωπο και στις δυνατότητες του, ενώ ως μέλος της Βρετανικής Ψυχαναλυτικής Εταιρείας (της οποίας υπήρξε πρόεδρος για δύο θητείες) συνέβαλλε ουσιαστικά και διακριτικά στην διαμόρφωση και την ανάδειξη της "Ανεξάρτητης" ομάδας.